“Ik moet er niet aan dénken om een voorstelling met mijn moeder te maken”, zegt een jongeman naast mij in het publiek tegen zijn vriendin. De weerzin komt uit zijn tenen. En dan treedt in ‘Happy Together’ van de jonge actrice Mees Borgman niet eens alleen haar moeder aan, haar héle familie staat op de bühne: vader Erik, broer Ster en moeder Nanette (Kuijpers).

Samen maakten ze het stuk, in een regie van de jonge veelbelovende regisseur Espen Hjort, mogelijk gemaakt door de Nieuwe Makersregeling van het Fonds voor de Podiumkunsten. De rottige associaties bij familie van de jongen naast mij zijn zeker niét het uitgangspunt van Hjort en Borgman & co geweest. Een heikele onderneming was het ook niet: Happy Together doet zijn titel eer aan met een aaneenschakeling van poëtische, liefdevolle scènes rond samenzijn en verbondenheid.

Er komen nauwelijks woorden aan te pas in deze mime/toneelvoorstelling, alleen bij aanvang overlegt de familie of het achterdoek wel goed hangt. Daarin steekt de bezorgd-regelende aard van de moeder even de kop op (‘Eén iemand moet dat doen, anders wordt het verwarrend’), terwijl vader relativeert (‘Volgens mij hangt-ie goed’). Het is een speelse opmaat naar de microkosmos die familie is. Iedereen heeft zijn rol, maar die kan niet los van de anderen worden gezien. In een schimmenspel schieten tableau vivants van de familie voorbij in schaduwcontouren.

Zoetsappige familievakantie Pregnante beelden zijn het: vlaggenzwaaien op de barricaden, op jacht naar een mammoet, Michelangelo’s schepping van Adam. Knap hoe met niet meer dan een doek, een lamp én kinderlijke fantasie een universeel gevoel van ‘samen’ wordt opgeroepen, als basis voor wat we doen en wie we zijn – door tijd en ruimte heen.

Ook in een volgende, pure bewegingsscène lukt dat uitstekend. De Borgmans dragen en ondersteunen elkaar, de rollen worden over en weer gewisseld. Dat je elkaar ook moet kunnen loslaten, zien we wanneer ze met één simpele koffer, de momenten van afscheid nemen en vervolgens weer welkom heten, invoelbaar maken.

Soms mist de peper in de associatieve beelden van regisseur Espen Hjort. De familievakantie, die als rode draad door Happy Together loopt, wordt zoetsappig wanneer de Borgmans samensmelten met geprojecteerde oude familiefoto’s. Generaties van toen en nu drinken een kopje koffie onder de luifel van de caravan. Een regenbuitje slaat de familie enigszins uit het lood, maar daar zwelt haar meerstemmige samenzang onder de sterrenhemel weer aan. Het gebrek aan conflict gaat wreken. Wat is feelgood zonder een bitterzoet randje?