Wie de eerste minuten van Platonov aanschouwt, zal niet gauw vermoeden dat het hier om een toneeltekst van Tsjechov gaat. Het stuk is gesitueerd in een moderne loft die aandoet als de set van een realityshow. In deze urban tribe leven tien jonge mensen die elk met hun eigen levensvragen worstelen.

Regisseur Thibaud Delpeut heeft naast de enscenering ook de taal volledig naar het nu getrokken. Bij Delpeut komt het klassieke hoofdpersonage niet op met een fraaie volzin, maar met: ‘De vloer is lava!’

Platonov vertelt het verhaal van de gedesillusioneerde Misja Platonov. Hij is in between jobs en komt net terug van een reis naar India. Zijn komst in de loft brengt heel wat teweeg. De ijdele Platonov kan niet zonder aandacht, positief of negatief, en bespeelt iedereen die op zijn pad komt. Voor de neus van zijn vrouw legt hij het aan met hoofdbewoner Anna, zijn exgeliefde Sofia en de homoseksuele Mark.

In een uit de hand lopend feestje vol coke en drank wordt Platonov steeds destructiever tot hij uiteindelijk moederziel alleen overblijft. Grote kracht van de voorstelling is het sterke ensemblespel. Vincent van der Valk is een heerlijk labiele Platonov. Ook de rest van de cast weet te overtuigen met energiek en geloofwaardig spel.

Enige minpunt is het einde: de keuze om Platonov in deze versie niet te laten doodgaan maar opnieuw te laten beginnen voelt toch een beetje als een anticlimax.

MARIT DEWEERD