Door: Annabel van Heesbeen
Foto: Marlot van den Berg

Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. De reeks is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Bright Richards (48) uit Liberia.

In Liberia kon Bright niet zomaar over straat. Hij speelde in een van de meest bekeken televisieseries van het land, dus waar hij liep ontstond file. “Er moest vaak politie komen om de weg voor me vrij te maken.” Aangekomen in Nederland herkende niemand hem meer, dat vond hij stiekem jammer. “Ik miste het wel; als artiest leef je voor je publiek.” Daarom kocht hij een paar klompen, waar hij de eerste drie jaar in ons land op liep: “Zo hoorden mensen mij weer aankomen en werd ik gezien. Ik had weer een publiek: de straat.”

Bright is bezig met zijn nieuwe voorstelling The Bright side of life. Die positiviteit van hem is geen spel, maar oprecht. Zijn ogen twinkelen en zijn glimlach gaat van oor tot oor. Over de oorlog in Liberia wil hij niet veel kwijt. Hij begon op zijn 21e met ‘zwerven’. “Wanneer er oorlog is, gaat iedereen zijn eigen weg. “Hij vertrok zonder familie en stapte in 1993 in een vliegtuig naar Schiphol. “Dat was geweldig. Zodra je in het vliegtuig zit ben je geen vluchteling meer, maar een reiziger.” Zijn aankomst op de luchthaven vond hij prachtig: de drukte, de vriendelijke mensen en al het eten. “Ik kreeg een bonnetje waarmee ik gratis eten mocht halen, wauw, dat was overweldigend.”

Bright landde in 1993 op Nederlandse bodem. Hij leerde een tijdje de taal en deed met zijn klompen aan auditie voor de toneelschool van ArtEZ, waar hij werd aangenomen. Voor zijn afstudeeronderzoek zat hij in Londen. Daar besloot hij: ik wil een theaterproductiebureau oprichten voor eerste generatie migranten. Hij wilde de organisatie vestigen in Utrecht, zodat iedereen vanuit het hele land gemakkelijk kon langskomen. “Veel migranten die hier een kunstopleiding doen, krijgen geen ruimte om hun eigen verhaal te vertellen. Ik wil ze daarbij helpen.” Hij belde een vriendin die in Utrecht woonde en vertelde zijn plan. Die wilde toevallig naar Londen verhuizen en het kwam tot een huizenruil. “Incredible, hè? Zo kwam ik ineens in Wittevrouwen te wonen in een prachtig huis.”

‘Echt ingeburgerd’
Het huis in Wittevrouwen was tien jaar het kantoor van zijn organisatie New Dutch Connections, maar pas geleden is de organisatie verhuisd naar Park Oog in Al. In Oog in Al woont hij nu ook met zijn vrouw, die hij in concertzaal SJU ontmoette, en hun drie kinderen. Hij vindt de wijk perfect voor kinderen, die fijn buiten op straat kunnen spelen.

Met New Dutch Connections hoopt Bright vluchtelingen (‘Nieuwe Nederlanders’) te helpen economisch zelfstandig te worden. “In Amstelveen wonen drieduizend Japanners, niemand die je erover hoort. Ik wil dat vluchtelingen net zoveel waarde krijgen als iedereen, waardoor niemand nog over ze klaagt.” Hij geeft trainingen aan jonge asielzoekers, maar heeft ook het toneel niet losgelaten. Niet lang geleden speelde hij nog op een conferentie van de Europese Unie.

Waar hij het allemaal voor doet? “Ik wil dat mensen weer in zichzelf gaan geloven.” Voor hem is dat een kleine inspanning (‘Ik ben alleen maar een inspirator’), voor asielzoekers een groot geluk. Uit Nederland wil hij nooit meer weg. “Gisteren vertelde ik in de opvanglocatie in Ter Apel dat ik met mijn kinderen mee de avondvierdaagse ga lopen. Toen riep iemand: ‘Bright! Dan ben je echt ingeburgerd!’”

Paspoort
Naam: Bright Richards
Geboortedatum: 17-12-1969
Land: Liberia
Plaats: Monrovia
Levensmotto: ‘Niet waar je geboren bent, niet waar je vandaan komt, niet waar je graag zou willen zijn, maar daar waar het goed met je gaat is jouw thuis’