Bright Richards was een BL’er – een Bekende Liberiaan. Tenminste, totdat de oorlog uitbrak en hij moest vluchten. In Nederland bouwde hij langzaam weer een leven op als acteur. The Bright Side of Life is zijn verhaal.

De sfeer is anders in de Studiozaal van Theaters Tilburg deze keer. Normaal drinken de bezoekers een kopje thee of een wijntje terwijl ze gedempte gesprekken voeren, maar vandaag hangt er een buzz. Er zijn meer jongeren (en niet het soort dat naar een verplichte CKV-voorstelling moet) en het publiek is gevarieerder qua leeftijd en achtergrond. Dit komt deels doordat Theater Utrecht bezoekers de kans geeft om een extra kaartje te kopen waarmee een vluchteling of statushouder de voorstelling kan bezoeken. Deze vibe zet zich door in de theaterzaal.

Connecties
The Bright Side of Life is namelijk meer dan een theatervoorstelling. Richards is de oprichter van New Dutch Connections, een stichting die gevluchte jongeren traint en inspireert om in Nederland een toekomst op te bouwen. Mooie woorden, maar deze voorstelling voegt de daad bij het woord. Vooraf maken we kennis met enkele jonge vluchtelingen: “Hallo ik ben …, ik ben 18 jaar en woon nu 2 jaar in Nederland. Mijn droom is om ICT’er te worden.” De vervolgstap komt tijdens de nazit van de voorstelling. Daar worden concreet connecties gemaakt met mensen in de zaal die de jongeren wellicht op weg kunnen helpen.

Heel de voorstelling blijft die connectie met het pubiek. Letterlijk, want het publiek kan plaatsnemen op een van de stoelen op het podium zelf. Maar Richards heeft vooral een ontwapenende manier van vertellen en het publiek betrekken. Hij neemt je mee door zijn leven, van zijn geboorte en de reden waarom zijn naam Bright is tot het moment waarop hij een verblijfsvergunning krijgt.

Reis langs herinneringen
Zijn weg gaat langs mooie jeugdherinneringen en zijn tijd als playboy “Johnny” in de enige Liberiaanse televisiesoap. Maar hij vertelt ook over het uitbreken van de oorlog, zijn confrontaties met 14-jarige jongetjes met ‘hongerige’ kalasjnikovs en de dood van zijn zus. De vlucht naar Nederland en de daaropvolgende asielprocedures komen indringend in beeld.

Toch overweegt vanavond de hoop en het positivisme. Richards vertelt zijn verhaal niet chronologisch en kan hierdoor de aangrijpende vlucht- en oorlogsverhalen afwisselen met grappige of mooie momenten, maar zonder dat de voorstelling rommelig wordt. Accordeonist Oleg Fateev speelt hierin een belangrijke rol met zijn treurige of juist opzwepende muzikale intermezzo’s die Richards’ verhalen onderstrepen.

The Bright Side of Life is een voorstelling die weet te raken. Dit komt onder andere door het verhaal van Bright en de manier waarop muziek en beelden dat verhaal ondersteunen. Maar wat zeker bijblijft, is de manier waarop je als publiek wordt geëngageerd, zowel met het verhaal op het podium als het verhaal van de jonge vluchtelingen daarbuiten.