In Amsterdam schijnt de zon altijd en dit zou de laatste zwoele avond van het jaar worden. Heerlijk, dachten wij. Maar Manouk en ik gingen naar Haarlem, waar we werden verwelkomd door een enorme plensbui. Manouk rende daarom richting de Toneelschuur, met her en der wat gevloek en getier, want haar schoenen sopten. Gelukkig was het snel gekochte plu’tje wel passend bij de outfit. Mijn geel-blauw-geruite paraplu matchte met niks en ook mijn schoenen sopten.

Maar in de Toneelschuur zagen wij de voorstelling Casino Nonstop van Theater Utrecht. De tekst (Simon Weeda) over de dromer-impresario-kunstenaar-vluchteling Max Lefko is geïnspireerd op het waargebeurde verhaal rondom het verre familielid van regisseur Espen Hjort, lezen we in het programmaboekje. Jaaa ja..

Drie acteurs vertellen ons het verhaal van deze Max Lefko (gespeeld door Sanne den Hartogh) en zijn circusbestaan in het Europa van de jaren ’30. Halfjongens, nijlpaarden en de vrouw met het gewei vormen de wereld van circusdirecteur Max. De joodse kunstenaar vlucht met de nachtclubdanseres Ava (Mees Borgman) door Europa en hij wil stiekem naar Parijs, want daar zijn de wonderen te zien. Mismaakte mensen moeten niet worden weggestopt, maar ze moeten worden getoond.
De opkomst van Ava was wat te kinderlijk en afhankelijk en vonden wij achteraf jammer. Maar dit deed ons wel denken aan de voorstelling Liefde waar ze eerder in speelde. Na de eerste opkomst veranderde het spel en maakten de twee spelers en hun personages zich van elkaar afhankelijk. En vooral het fysieke spel van Borgman is steengoed en blijft de gehele voorstelling boeien.
Terwijl Max en Ava door Europa trekken richting Het Noorden (altijd maar weer dat romantische noorden…) worden ze geholpen en tegengewerkt door personages die allemaal worden gespeeld door Bram van der Kelen. Met deze drie acteurs komt het verhaal tot leven.
We zien de scènes vanuit de herinnering van Max, hij is naast personage dus ook de verteller. De steeds afgebroken scènes geven vaart aan de voorstelling en het decor en muzikale achtergrond maken het een voorstelling waarin je wordt meegevoerd in een historisch verhaal. Dat klinkt gek omdat het gaat over Joodse artiesten die door Europa worden gedreven, maar het is een verhaal dat op een heldere, ronde manier wordt verteld. Het schuurt niet en dat is jammer, maar misschien is dat ook niet altijd nodig.
Theater Utrecht geeft met het talentontwikkelingsprogramma de kans aan jonge theatermakers om voorstellingen te maken. Espen Hjort geeft met Casino Nonstop een mooie, poëtische voorstelling aan het publiek. Dus voor ons als import-Amsterdammers was het goed om Theater Utrecht in Haarlem te bekijken.