De totale overgave waarmee Van der Valk speelt, spiegelt het extreme gedachtengoed van de filosoof.

Hij heeft de beweeglijke mimiek van Hans Teeuwen, het postuur van een junkie en de maniakale lach van de Joker. Het is toch echt Friedrich Wilhelm Nietzsche die we daarop het podium zien staan, maar dan gespeeld door schrijver en acteur Vincent van der Valk. Frits, noemt hij zichzelf. In deze bijzondere monoloog gaat de 2lste eeuwse versie van de Duitse filosoof (1844-1900) tekeer als een beest. Hij praat rechtstreeks tegen zijn publiek en ontmaskert achtereenvolgens ons idealisme, onze hang naar verhalen (‘leugens!’) en het idee dat we een vrije wil zouden hebben. Tussendoor speelt hij funky deuntjes op zijn keytar, of moet hij ‘even een dansje doen’ om alle spanningen te ontladen. Want deze Nietzsche denkt niet met zijn hoofd, maar met zijn hele lichaam.

Dat is de slimme, theatrale keuze in immens. Van der Valk en Casper Vandeputte schreven de tekst, die laatste regisseerde ook. Een sterk staaltje theater van de waanzin is het geworden. De radicaliteit en totale overgave waarmee Van der Valk speelt, spiegelt het extreme gedachtengoed van de filosoof. Dat is tegelijk fascinerend, aanlokkelijk en meer dan een beetje eng. ‘Verbeter de wereld niet! Niets is waar! Alles is geoorloofd!’, predikt Frits. Immens is een zinderende ervaring, die op het einde enigszins ontspoort met de opkomst van een 55-koppig koor. Intiem muziektheater wordt dan even epische opera (Nietzsches favoriete kunstvorm). Indrukwekkend, maar onnodig. Vincent van der Valks overrompelende, uitputtende vertolking van Frits, waarin hij het lichte en het zware op miraculeuze weet te verbinden, is meer dan genoeg.

door Vincent Kouters
foto: Julian Maiwald