The Family Theater Utrecht speelt vierdelig feuilleton in marathonvoorstelling – Nooit is zeker wat je ziet
door Sander Janssens

Een lege loods. Met een harde knal openen de poorten en er wordt in stilte een rood VW-busje binnengereden. The Family is gearriveerd. Het was in de jaren zeventig een grote hit: verhalen over het rauwe theaterfeuilleton van Lodewijk de Boer over deze asofamilie gonsden door de Nes. Er schijnt bij De Brakke Grond een zwarte handel in toegangskaartjes te zijn geweest. Vernieuwend, felrealistisch en bikkelhard: het deed een hoop stof opwaaien. Regisseur Casper Vandeputte maakt nu een remake bij Theater Utrecht: sinds maart ging ongeveer elke drie weken een aflevering in première. De volledige marathon (ruim zeven uur, inclusief pauzes) is vanaf gisteren te zien in Theater De Paardenkathedraal in Utrecht. Centraal staan de broers Doc en Kil en hun zuster Gina. Ze nemen intrek in een afbraakpand. Al snel voegt Does vriendin Branka zich bij hen. Hun vermeende vader doemt nog even op, net als de ex-man van Branka en diens nieuwe vriendin. Uiteindelijk is het een inspecteur van de gemeente die het gezin de mond snoert. Vandeputte behoudt het rauwe realisme van de taal van De Boer, maar plaatst dat in een vervreemdende, vaak surrealistische context. Het levert intrigerende, zeer uitbundige theatertaal op, waarbij je geen moment zeker kunt zijn van waar je naar kijkt. Aan het zien van de losse afleveringen hield ik soms een licht onbevredigd gevoel over, maar bij de marathonvoorstelling valt alles op zijn plaats. De familieleden trekken naar elkaar toe en keren zich af van de maatschappij, als een cirkel die zich sluit. Totdat, in aflevering vier, hun isolement ook hen bijna uit elkaar drijft. De situatie wordt zo troosteloos, dat het verschil tussen opgeven of standhouden verdwijnt. Sanne den Hartogh speelt een onnavolgbare Kil: prachtig ontpopt de agressieve nietsnut zich als een gevoelige jongen. Sadettin Kirmiziyuz verliest steeds meer de regie over zijn familie en raakt alles kwijt wat hij zo zorgvuldig probeerde op te bouwen. En grote klasse is het fysieke spel van Isabelle Houdtzagers, die dierlijk en zonder één woord te zeggen, een getroebleerde, liefdevolle én enge Gina wegzet. The Family is fysiek, vulgair en vervreemdend theater. Er wordt groot gespeeld en flink uitgepakt. Vaak lekker over de top: knalharde lichten geluidseffecten, houtje-touwtje special effects (lullige sproeiers als regenbui), intimiderende meezingers (‘Ganzenbord, ganzenbord, ik maak je hééélemaal kapot’), slow motion en glow in the dark-toneelbeelden. Maar tussen bombarie, seks, geweld en intimidatie ontwaar je ineens een groep mensen die gewoon – heel menselijk – op zoek zijn naar geborgenheid. Mensen die al lang geleden zijn uitgespuugd door de maatschappij. En eenmaal uitgespuugd is het moeilijk om terug te krabbelen. En verdomd, uiteindelijk ga je deze heerlijke schoften nog missen ook.

THEATER THE FAMILY (AFLEVERING 1T/M 4) Door Theater Utrecht Gezien 25/5, Theater De Paardenkathedraal Te zien AfIevering3 en 4:26/5 en 2/6, de volledige serie: 27/5,28/5 en 3-5/6 (marathon)