Door Eric Nederkoorn

Ze zijn samengekomen in hetzelfde hotel dat een aantal jaren geleden het voorportaal was van hun particuliere hel. De hel, zo noemen ze met terugwerkende kracht het ‘vreselijke huis’ dat toen nog moest worden afgebouwd, een proces dat in het hotel werd afgewacht. Van de hel komt weinig goeds. Het huwelijk klapte.

Wat heet. Michel (Peter Blok) werd tot moordlust gedreven door de verzwegen activiteiten die zijn echtgenote Anne-Marie (Ariane Schluter) buitenshuis ontplooide. Dat behelsde niet alleen vreemdgaan, ook maakte ze in haar eentje onvermeld lange wandelingen. Michel snapt er nog steeds geen snars van, dat hij haar kennelijk zo slecht kende, en dat zij hem niet toeliet. Hoewel hij qua buiten de deur-gedoe ook niet brandschoon was.

Het hotel is in het toneelbeeld van Roel van Berckelaer een lege speelvloer, met slechts een kroonluchter erboven. Dit kale decorgeeft Blok en Schluter letterlijk alle ruimte voor hun verbale confrontatie in het resterende niets van hun verleden. Thibaut Delpeut presenteert ermee namens Theater Utrecht een rake regie van La Musica 2, een in 1985 herschreven stuk van Marguerite Duras. Zeg maar Ingmar Bergman in de hoge versnelling.

De personages hebben inmiddels een nieuwe relatie – zij staat zelfs op het punt naar het buitenland te vertrekken – maar toch zijn er nog woorden te zeggen. Hij lijkt degene die ondanks alles de klok zou willen terugdraaien, de wanhoop nabij, niet zonder haar kunnend, terwijl zij klaar is met alles. De affectie die ze nog koestert – waarom zou ze anders nog hebben afgesproken – blijft onderbelicht. Daar had nog subtiliteit gepast. Is het wroeging dan, die haar eeuwig achtervolgt, ondanks hem?

De spanning die Blok en Schluter opwerpen met hun zinderende woordenspel is voelbaar tot in de spelonken van de schouwburg. Mooi als topacteurs zo de ruimte krijgen. Theaterpubliek bevat altijd wel bezoekers die hun eigen scheidingsnarigheid hebben meegemaakt, en zich ooit hebben afgevraagd waarom het zo gelopen is (zoals hij) of waarom ze er ooit aan begonnen zijn (zoals zij, want al na de eerste aanraking in dat huwelijk gleed ze weg). Nu maar hopen dat ‘t niet al te herkenbaar is.

De leegte van het toneel wordt naast het mooie spel gevuld door het Rosa Ensemble, dat de muziek laat golven op de sfeer, tot onheilspellend toe. De mooiste scène is die waarin het duo ombeurten tegen de achterwand staat, met naast zich de metershoge schaduw van de ander, opgeworpen door een felle spot. De schaduw van het verleden. Zie daar maar eens los van te komen.

Gebeurtenis: theatervoorstelling La Musica 2 door Theater Utrecht
Tekst: Marguerite Duras
Vertaling: Tom Blokdijk
Regie: Thibaud
Delpeut Spel: Peter Blok, Ariane Schluter
Muziek: Rosa Ensemble (composities van Wiibert Bulsink)
Decor en licht: Roel van Berckelaer
Gezien: 4/1 Stadsschouwburg Groningen
Publiek: 280
Nog te zien: 13/1 Meppel